مهیمن (اسامی و اوصاف قرآن)
«مهیمن» به معنای حافظ، شاهد، مراقب، امین، نگهبان و ایمنی بخش و یکی از اسامی و صفات قرآن است:
«وَأَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَمُهَيْمِنًا عَلَيْهِ»؛ و این کتاب قرآن را به حق بر تو نازل کردیم؛ در حالی که کتب پیشین را تصدیق می‌کند و حاکم بر آن‌ها است. (سوره مائده/48)
قرآن، حافظ کتاب‌های گذشته است و اصل وجود آن‌ها را تثبیت و تصدیق می‌کند و مراقب است و بر آن‌ها اشراف دارد و در نتیجه می‌تواند بعضی از احکام آن‌ها را نسخ و بعضی دیگر را امضا و تثبیت کند و هر غلط و تحریف راه یافته در آن‌ها را بیان می‌کند.
واژه «مهیمن» دو بار در قرآن بکار رفته است؛ یکی آیه فوق که به عنوان وصف قرآن است و دیگری در آیه 23 سوره حشر که وصف خداوند متعالی قرار گرفته است.
منابع
- فرهنگ نامه علوم قرآن، نویسنده: دفتر تبلیغات اسلامی، جلد: 1 ص: 4643 به نقل از کتابخانه مدرسه فقاهت.
ردهها: